Blog Henk Hagoort: Geen buikpijn
Kinderen van alle leeftijden hebben de afgelopen periode nagedacht over hun verlanglijstje voor Sinterklaas. De stroom cadeautjes die daaruit voortvloeit zorgt voor overbelaste pakketbezorgers. Er zijn vast geen kinderen die ‘goed onderwijs’ op hun verlanglijstje hebben staan. Toch is dat één van de grootste cadeaus die je als kind kunt krijgen. Hoe zou mijn verlanglijstje voor goed onderwijs eruitzien? Wat gun je leerlingen dan?
Je gunt elke leerling dan een bevoegde leraar voor de klas. Het verminderen van het tekort aan leraren, schoolleiders en ander onderwijspersoneel moet in ieder geval op het verlanglijstje staan.
Je gunt leerlingen en medewerkers een eigentijds gebouw met een gezond binnenklimaat. In veel dorpen en steden staat dat al jaren op het verlanglijstje maar heeft de gemeente geen geld. De achterstand aan nieuwbouw is inmiddels opgelopen tot 1,3 miljard per jaar. Onderwijshuisvesting moet echt op het investeringslijstje van een volgend kabinet.
Ik zou zo nog even kunnen doorgaan: over een eigentijds curriculum, over voldoende digitale geletterdheid, over minder toetsdruk. Het probleem met verlanglijstjes vond ik als kind niet om te bedenken wat je allemaal zou willen, maar wat je op nummer één moest zetten. Wat wil je nu het allerliefste hebben?
Deze week was ik samen met regeringscommissaris Mariëtte Hamer op werkbezoek. We spraken met leerlingen over sociale veiligheid. Het werd een indringend gesprek over groepsdruk, over de angst om in elkaar geslagen te worden op het schoolplein, over intimidatie op de gang, over de moeite om elkaar aan te spreken, over online pesten, over grensoverschrijdende opmerkingen van jongens richting meisjes. Er vloeiden tranen, omdat een van de leerlingen aan tafel zelf werd gepest. Elke morgen ging hij met buikpijn naar school. Niet van het eten van snoepgoed maar van de angst.
Hoe goed het onderwijs in de klas ook is, kinderen komen niet tot leren als ze met buikpijn naar school komen. Bovenaan mijn verlanglijstje voor goed onderwijs zet ik de wens dat elke leerling zich veilig, gezien en gewaardeerd voelt. Dat moet natuurlijk meer dan een wens zijn. Daar werken dagelijks duizenden docenten, conciërges, zorgcoördinatoren en mentoren aan. Daarin kunnen scholen nog meer met en van elkaar leren. Daar kan de VO-raad nog beter bij helpen. Ook zullen we de komende jaren de samenwerking met gemeenten, maatschappelijk werk en de jeugdzorg moeten verbeteren. Het verlanglijstje voor de leerling is een actielijstje voor onszelf. Een nieuw kabinet kan daarbij helpen door inderdaad Sinterklaas te spelen en ruimhartig te investeren in onze jeugd.
