Blog Henk Hagoort: Kapotte bril
"Ik zou graag willen dat mijn ouders zich geen zorgen meer hoeven te maken en ik naar de school kan waar ik heen wil." Dit schrijnende citaat van een 16-jarige jongen komt uit het rapport over kinderarmoede dat op 24 september gepubliceerd werd door de Kinderombudsman.
In Nederland groeit 1 op de 28 kinderen op in armoede. Dat is volgens de Kinderombudsman één kind per klas. En juist dat laatste klopt niet. Het zijn in sommige wijken hele klassen vol. Armoede is niet gelijk over Nederland verdeeld. Het rapport van de Kinderombudsman laat het effect van armoede op kinderen zien: voortdurende stress, gebrek aan aandacht, minder kansen op school, ruzie en geweld thuis. We zien elke dag de gevolgen daarvan, op straat en in de scholen. Als het goed mis gaat en er gewelddadige incidenten zijn dan lezen we dat in de krant, maar verreweg de meeste van deze kinderen dragen hun lot in stilte. Zij verliezen het geloof in zichzelf en in hun toekomst. Ze durven bijvoorbeeld niet hardop te zeggen dat het op school niet goed gaat omdat er thuis geen geld is voor een nieuwe bril.
Deze week was ik te gast op een school in Amsterdam Nieuw West waar het merendeel van de leerlingen thuis armoede kent. We waren daar met vertegenwoordigers vanuit het onderwijs, de gemeenten, de overheid en de jeugdzorg. Ik was onder de indruk van wat de scholen daar met extra subsidies voor elkaar krijgen, niet alleen voor de leerlingen maar ook samen met de ouders uit de buurt. Moeders die meehelpen in de bibliotheek en de kantine, moeders die opgeleid worden om leerlingen te helpen bij hun huiswerk en zo zelf de Nederlandse taal beter leren. Echt een school in en voor de gemeenschap. In het klaslokaal waar we werden bijgepraat hingen in het kader van de basisvaardigheden de woorden van de week. Allemaal goede en mooie initiatieven, en tegelijk maakte het me boos en verdrietig.
Het nu demissionaire kabinet heeft kansengelijkheid als prioriteit voor het onderwijs geschrapt. De redenering van een aantal politieke partijen is dat het werken aan basisvaardigheden de beste bijdrage is aan kansengelijkheid. Wie goed kan lezen en rekenen kan zichzelf later voldoende redden. Er kwam een forse subsidie voor basisvaardigheden en daarmee klaar. Wie maar even rondkijkt in bijvoorbeeld Amsterdam Nieuw West weet dat dat niet genoeg is. Het zijn doekjes voor het bloeden met losse subsidies, zonder dat de echte oorzaak wordt aangepakt.
We kwamen deze week in Amsterdam tot dezelfde conclusie als Kinderombudsman Margrite Kalverboer: "We kunnen echt niet meer volstaan met incidentele oplossingen. Er is integraal kinderarmoedebeleid nodig dat gezinnen structureel ondersteunt en waarbij de ontwikkeling van kinderen centraal staat. Zodat kinderen de zekerheid, veiligheid en kansen krijgen die ze verdienen."
Blogs VO-raad voorzitter Henk Hagoort
Op deze pagina vind je een overzicht van alle blogs van VO-raad voorzitter Henk Hagoort.
Armoede en geldzorgen: wat kan de school betekenen?
De toegenomen geldstress en armoede in de samenleving – door de inflatie en met name de stijgende gasprijzen – komt ook de school in: het zorgt ervoor dat een (steeds)…
